آخرین مطالب
امکانات وب
چکیده
امام خمینی (رحمه الله) معتقدند اکثر علمای شیعه به پیروی ائمهی اطهار (علیهم السلام)، با حکومتهای غیر مشروع مخالفت یا مبارزه کرده اند. به لحاظ شرعی، هیچ کسی بدون اجازهی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) حق حکومت ندارد و ایشان فقط به فقهای عادل اجازهی حکومت دادهاند. بنابراین، هر حکومتی غیر از آن، نامشروع بوده و همکاری با آن حرام است مگر در موارد حفظ مصالح عموم یا اضطرار یا طبق نظر دیگر فقها در موارد امکان امر به معروف و نهی از منکر.
اما گروهی از علما چه در زمان ائمه ـ مثل علی بن یقطین، ابن بزیع و نجاشیـ یا در دورههای بعد مثل خواجه نصیر و علامهی حلّی، محقق ثانی، میرداماد، بهائی و مجلسی برای حفظ مصالح شیعه به دربار حاکمان وارد شده و منشأ خدماتی بودهاند. آنها فقط در صورتی خود را در نظر مردم کوچک نموده و مناصب حکومتی را پذیرفتهاند که میتوانستند از موقعیت خود نزد حاکمان به نفع مذهب تشیع و شیعیان بهره ببرند.
در مقابل، تعداد زیادی از فرزندان ائمه مثل زید، شاگردان ایشان و علما در سراسر سرزمینهای اسلامی دست به قیام و مبارزه زدهاند و کسانی که قدرت بسیج مردم را نداشتهاند، ابراز مخالفت نموده و در این راه سختیها را متحمل شدهاند و گاه به شهادت رسیدهاند. ائمه نیز در خفا از قیامهای زمان خود حمایت کردهاند.
به خصوص در صد سال اخیر، از زمان قیام تنباکو و مشروطه و بعد از آن در هنگام انقلاب ۱۹۲۰م عراق و در قیامهای دورهی رضا پهلوی در برابر کشف حجاب، نظام اجباری، لباس متحد الشکل، و بعد از آن در نهضت ملی نفت، علمای شیعه در میدان مبارزه، بر دیگران مقدّم بوده و رهبری مبارزات را بر عهده داشتهاند.
اما نباید هر بهانهای را از علما پذیرفت، بلکه باید نسبت به همکاری با حکام، آنها را متهم نمود زیرا آنچه بیشترین لطمه را به مذهب و اعتقادات مردم وارد میکند، ورود علما به دستگاههای دولتی جائر است.
کلید واژه: علمای شیعه، امام خمینی، حاکمان، قیام علما، مخالفت با حاکم، همکاری با حاکم.
مقدمه
تبیین موضوع
رفتار علمای شیعه در قبال حاکمان از دیر باز مورد توجه مردم و اصحاب ائمه و نسلهای بعدی قرار داشته است. به طوری که ورود به دربار خلفا و کمک به آنها و پذیرفتن پستهای حکومتی از جانب آنها، موضوع سوال و مورد تقبیح روایات شیعی قرار دارد. همچنین عموم مردم نسبت به روابط میان عالمان، به عنوان شاخصترین گروه ذی نفوذ در جامعه و حاکمان، که سرنوشت جامعه در دستان آنها بوده است حساس بوده و آن را رصد میکردند.
از سویی حاکمان برای کسب مشروعیت نیازمند همکاری علما بوده و عالمان برای جذب امکانات لازم برای رسیدن به مقاصد خویش (دنیوی و اخروی) محتاج ارتباط با صاحبان قدرت بودهاند. در این صورت همواره عالمانی به منظور حفظ کیان اسلام و جامعهی اسلامی از ستم حاکمان، خود را به آنان نزدیک کرده و گروهی نیز برای به دست آوردن مطاع دنیا با صاحبان قدرت همراه شدهاند. در مقابل، بسیاری از علما در طول تاریخ به مبارزه یا مخالفت با حاکمان یا کناره گیری از آنها پرداختهاند.
جهت دانلود متن کامل کليک نماييد
برچسب : چگونگی پایان نامه نویسی,چگونگی پایان نامه,چگونگی پایان نامه نوشتن,چگونگی پایان نامه ارشد, نویسنده : ashabhaybito0 بازدید : 244